Οι θεατές καλούνται ένας προς έναν να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να κόψουν με προσοχή ένα κομμάτι ύφασμα από ένα μεγάλο πανί, προκεμένου στη συνέχεια να δημιουργηθεί ένα τεράστιο υφασμάτινο μωσαϊκό. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα διαβάζετε. Ο λόγος;
Στην οροφή της γκαλερί, και πιο συγκεκριμένα επάνω ακριβώς από το κάθισμα του «εθελοντή», κρέμονται εκατοντάδες κοφτερά ψαλίδια, το ένα δίπλα στον άλλο – κάτι σαν τη «Δαμόκλειο σπάθη» που αιωρούνταν πάνω από το κεφάλι του Δαμοκλή, στη δοκιμασία που τον υπέβαλε ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος.
Ο σκοπός είναι ιστορία του Δαμοκλή και του εργασίες που εμπλέκονται σε εξέλιξη μια διαδικασία όπου οι επισκέπτες κλήθηκαν να κόψει κομμάτια υφάσματος από ένα γιγαντιαίο πανί κατά την είσοδό τους στο χώρο, τα θραύσματα των οποίων Liu τότε ραμμένο πίσω μαζί δημιουργούν ένα τεράστιο μωσαϊκό που περικυκλώνεται σταδιακά τον καλλιτέχνη. Η ιδέα φαίνεται αρκετά ακίνδυνη αν δεν ήταν για το δυσοίωνο σειρά του προς τα κάτω-που αντιμετωπίζει ψαλίδι αιωρείται πάνω από το χώρο εργασίας της.
Αυτή η εναέρια μαζική εγκατάσταση ψαλιδιών έχει ως σκοπό να επηρεάσει ψυχικά τον επισκέπτη, ο οποίος με τη σειρά του θα μεταφέρει την ανησυχία του στο… κόψιμο του πανιού! «Ο φόβος κάτω από τις αμέτρητες κοφτερές λεπίδες μετατρέπει μια απλή εργασία σε… τρομακτική εκτέλεση», λέει ο καλλιτέχνης και συμπληρώνει:
«Τα κομμένα πανιά είναι διαφορετικά και καθένα περιέχει μέσα του το φόβο και την αγωνία αυτού που εκτελεί την κοπή. Απότομα κοψίματα, γρήγορες κινήσεις και πολλά ανομοιόμοργα ζιγκ-ζαγκ είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των υφασμάτων. Ο φόβος είναι δημιουργικός, ξέρετε!».
Αξίζει να σημειώσουμε, βέβαια, ότι αυτός που ράβει στη συνέχεια τα πανιά μεταξύ τους δεν έχει από πάνω του… ψαλίδια, σπαθιά ή ό,τι άλλο κοφτερό, γιατί απλούστατα το αποτέλεσμα του ραψίματος θα ήταν αποκρουστικό!
Πηγή:perierga.gr